Drie weken heb ik mijn jongste kleindochter (tien maanden) niet gezien. Vandaag verrast ze me weer met nieuwe ‘kunstjes’ zoals haar sokken bij hun puntje vastpakken en ze dan, floep, uittrekken; op beide voeten en handen staan, poep omhoog (‘hoe lenig is een kleintje’, denk je dan jaloers …) onder de zetel kruipen en dan huilen; zich rechttrekken aan een speelgoedkar, trots, alsof ze op een podium staat en applaus verwacht…