Fictie mag dan vaak ontspannend bedoeld zijn en als niet veel meer dan dat gezien worden, maar échte lezers kennen de waarde van literatuur: het leert je de wereld kennen en het biedt je een blik in het hoofd van je medemens. Want hoewel fictie ‘maar’ een verzinsel is, stamt het wel uit het hoofd van een medemens die ervaringen heeft opgedaan die hij of zij onbewust meegeeft aan zijn lezers. En zo worden lezers uiteindelijk mensen die al heel wat meegemaakt en gezien hebben, die levenswijsheid vergaren vanuit hun zetel. Want het is niet enkel de stem van de auteur, van de verteller, van de personages die een lezer kennis of wijsheid bijbrengen, het is ook de reflectie van de lezer zelf die van hem een bedachtzame, nadenkende mens maakt.