‘In het zesde leerjaar hadden we een interimjuf die ons de kans gaf om een gedicht voor te dragen. Ik durfde het aan om een van mijn eigen gedichten te kiezen. En daar oogstte ik succes mee: de klas applaudisseerde en ik voelde hoe fijn die erkenning was.’ En nog: ‘Dat de mensen die mij echt kennen, mij graag zien: daar gaat het om. Al de rest is onzin. Dat iemand mijn werk op afstand bewondert, is fijn, maar die kent slechts één facet van mij…’