De macht van de burgers

1
232

Er waren mensen die stopten voor zebrapaden ook voordat het algemeen verplicht werd.

De politiek en de burgers, het blijft soms een moeizame relatie. Onlangs was ik nog op een vrolijk buurtfeest, waar een oudere medeburger luidkeels verkondigde dat beslissingen in de politiek altijd een kwestie van smeergeld zijn. ‘Wie er genoeg geld tegenaan gooit, krijgt wat hij wil’, hoorde ik. Ik weiger daarin te geloven. Het zal vast wel gebeurd zijn, en misschien nog af en toe. Maar politiek is een vak waarin mensen proberen de samenleving zo goed mogelijk te organiseren. Dat is nooit naar de zin van iedereen, het is de meerderheid of de heersende coalitie die bepaalt wat er zal gebeuren.

politiek is een vak waarin mensen proberen de samenleving zo goed mogelijk te organiseren.

Er zijn in de werking van de overheid veel veiligheidsmechanismen ingebouwd. Dat merkten we maar al te goed toen een rancuneuze buurtbewoner jarenlang een plan tegenhield waar de grote meerderheid van de buren achterstond. Het was zijn democratisch recht en daar maakte hij gebruik van. Maar we leven niet in een land waar corruptie dominant is. Dan zou het er hier heel anders uitzien en zouden we niet een goed wegennet, prima gezondheidszorg en zo goed als gratis, degelijk onderwijs hebben. Ik geloof dus in de politiek.

Dat neemt niet weg dat ik soms vind dat het allemaal te traag gaat. Dat beslissingen die al lang hadden moeten genomen worden, op de lange baan worden geschoven. De energietransitie en het rijbewijs met punten, om maar iets te noemen. Om allerhande redenen blijven noodzakelijke maatregelen soms uit. Wat kun je dan als individu doen? Er zijn twee mogelijkheden.

Ofwel zucht je eens diep en hou je een kleine scheldtirade tegen de waardeloze politici die weer eens niet doen wat dringend zou moeten of wat je van hen verwachtte. Dat helpt helemaal niets, ook al heb je vaak gelijk.

je kunt ook zelf besluiten om voortaan op de snelweg tegen 100 km per uur te rijden, ook al is dat geen wettelijk voorschrift.

Ofwel doe je op kleine schaal alvast wat je hoopt dat ooit algemeen zal geregeld worden. Er waren mensen die stopten voor zebrapaden ook voordat het wettelijk verplicht was. Je kunt zuinig zijn met gas, elektriciteit en water ook zonder wettelijke controle of prijsverhoging. En je kunt ook zelf besluiten om voortaan op de snelweg tegen 100 km per uur te rijden, ook al is dat geen wettelijk voorschrift. En als we dat met genoeg mensen doen, wordt het misschien zelfs stilaan normaal.

Natuurlijk gaat dat niet op voor alles. Sommige dingen zijn illegaal of gevaarlijk om er alvast op je eentje mee te beginnen. Al kan een beetje duwen soms wel helpen, denk maar aan de actie ‘Picnic the Streets’ die in Brussel uiteindelijk resulteerde in een voetgangerszone. Maar het kan ook veel kleinschaliger. Natuurlijk moeten we ijveren voor goed en betaalbaar openbaar vervoer. Maar dat zal nooit voor iedereen altijd voldoende mobiliteit garanderen.

Daarom was ik zo blij met de Facebookpost van Marieke Van Coppenolle die pleit voor een herwaardering van het liften. In onze adolescentenjaren was liften een normale en haalbare manier om je te verplaatsen. Er waren wel een paar enge verhalen, en aan meisjes werd aangeraden om het niet in je eentje te doen, maar overal waar je langskwam, stonden er lifters, met of zonder bordjes. Ook toen wij nog een lege achterbank hadden, namen we steevast lifters mee.

We kunnen het ons niet meer permitteren om van wantrouwen te leven.

Maar toen kwam Dutroux en iedereen ging iedereen wantrouwen. Misschien wordt het tijd om daarmee te stoppen. We kunnen het ons niet meer permitteren om van wantrouwen te leven. De meeste mensen deugen en met onze gsm’s zijn we veiliger en bereikbaarder dan vroeger. De wegen zitten overvol, de prijs van benzine en diesel is duurder dan ooit, we snakken vaak naar een praatje met een medemens, we weten dat iets doen voor iemand bijdraagt tot ons geluk en onze gezondheid, dus waarop wachten we nog? Laten we massaal opnieuw gaan liften. Ook dat lukt alleen als genoeg mensen eraan meedoen. Als normale, vriendelijke mensen lifters meenemen. Als normale mensen die ergens naartoe willen, langs de kant van de weg staan met hun duim omhoog.

Met veel van die kleine acties scheppen we samen stap voor stap een draagvlak. Dat draagvlak is precies wat politici nodig hebben om wettelijke maatregelen op te stellen en door te voeren.

 Ik ken mensen die op trein of bus steevast een praatje slaan met hun medereizigers.

Ik ken mensen die vegetariër zijn geworden of bewust veel minder vlees eten. Ik ken mensen die hun auto niet vervangen en voortaan met een deelauto of een (elektrische) fiets door het leven gaan. Ik ken mensen die hun gras laten groeien en geen tegels leggen op hun oprit. Ik ken mensen die de verwarming een beetje lager zetten en het water van hun douche opvangen voordat het warm genoeg is. Ik ken mensen die op trein of bus steevast een praatje slaan met hun medereizigers. Ik ken mensen die zich vrijwillig inzetten voor van alles en nog wat, omdat ze vinden dat het nodig is.

Al die mensen samen werken aan een draagvlak voor een andere manier om onze samenleving te organiseren. Dat draagvlak groeit elke dag. Hoe groter het wordt, hoe meer impact het zal hebben. Maar ook lang voordat het groot genoeg is, heeft het een positief effect.

Heeft er iemand commentaar op het feit dat je een blikje dat op straat ligt in de vuilnisbak gooit, dat je niet meer dan 100 rijdt op de snelweg, dat je een glas wijn weigert als je nog moet rijden? Antwoord gewoon dat je bezig bent met het creëren van een draagvlak. Succes gegarandeerd!

Tekst: Kolet Janssen

Boeiend artikel? Help ons zin vinden en zin delen:

 Dank je wel!

1 REACTIE

  1. Beste Kolet, Je schrijfsel geeft me een goed gevoel. Deels herkenning van de analyses, maar vooral de weerbaarheid als wakkere burger.
    Ja, laten we elkaar blijvend aanmoedigen om te blijven geloven dat mensen deugen en dat ook telkens weer durven uitspreken als we negatieve slogans horen.
    En ja, de wereld verandert, te beginnen in ons eigen denken en handelen.
    Vrede in ons eigen hart om vrede in de wereld uit te dragen.
    Dank je.
    Wies Beckers

Laat een reactie achter op wies Beckers Annuleer reactie

Please enter your comment!
Please enter your name here