Louisa en ik zijn op wandel, ik duw haar in de buggy want ze is nog herstellende van roodvonk. Er hangt lente in de lucht, dat bevestigt de beiaard van de Parkabdij met zijn ‘Broeder Jabob’–lied. Afwisselend wandelen we in de zon en op stroken schaduw, langs de robuuste en uitgestrekte gebouwen van de abdij, het glooiende binnenplein, de fietsers en wandelaars, het groen en bruin van de omliggende weiden, de kale struiken en de groenblijvers, de geur van koeienmest.