Toen ze twee jaar was, verloor Eve Schippers haar mama. Ze was zes maanden wanneer haar zusje stierf, zes jaar geleden moest ze afscheid nemen van haar broer. Hoe overleef je zoveel rauwe rouw? Hoe ga je om met diepe kwetsuren? Eve schreef de dichtbundel ‘Op het bankje van verdriet’ en richtte ‘De Zachte Bedding’ op. Daar kun je thuiskomen met je onnoemlijke pijn en draagt ze zorg voor je verdriet: ‘Ik wil mensen helpen om de beweging naar binnen te maken. Ik wil hun hand vasthouden als het leven pijnlijk en verdrietig is. Dat leren we niet op school. Aan mensen die door rouw en verdriet gaan, wil ik zeggen dat ze echt mogen vertrouwen op dat proces. Ze hoeven geen schaamte te voelen voor alles wat in hen omgaat.’