Een wat versleten bordje langs de kant van de weg tussen Pesch en Bad Münstereifel wijst naar een tempel. Een fikse halve kilometer klimmen en je komt bij een van de belangrijkste archeologische monumenten van de noordelijke Eifel, midden in de Duitse bossen.

Het tempelcomplex werd in de vijfde eeuw na Christus vernield. Toch krijg je nog een prima beeld van hoe het eruit zag. De tempel was toegewijd aan matronen, moedergodinnen. Pelgrims brachten hen offers en hoopten zo bescherming en geluk te krijgen. De ‘Heidentempel’, zoals hij in de volksmond genoemd wordt, werd gebouwd in de eerste eeuw na Christus. Opschriften op de wijstenen spreken van de Vacallinehische godinnen. Archeologen vermoeden dat die naam slaat op een familie of sippe, die haar eigen beschermgodinnen had.

Het heiligdom is best indrukwekkend: een offerruimte en daarnaast een grote, massieve hal met zuilenrijen. Daar kunnen de bezoekers op banken uitrusten. Als bescherming tegen slecht weer was er vroeger zelfs een honderdtwintig meter lange overdekking naar de bronput.

De verering van matronen wortelt in de Germaanse en Keltische natuurreligies. En net dat lijkt vandaag velen aan te spreken: de beeldjes van de matronen zijn versierd met bloemen en fotootjes. Binnen in de tempel ontdekken we groenten die daar duidelijk pas onlangs werden neergelegd. Ongetwijfeld heeft de verbinding met de natuur die je op deze plek heel sterk voelt daarmee te maken. En wellicht ook het vrouwelijke aspect: hier bieden moedergodinnen bescherming.

Traditionele religies hebben – om het zacht uit te drukken – eerder masculiene godsbeelden. Is dit nieuw heidendom? Of een nieuwe manier om ons oerverlangen naar verbinding met het mysterie van ons bestaan te zoeken? Wie zal het zeggen… In ieder geval een schitterende plek.

De parkeerplaats van waaruit je de tempel kunt bezoeken, ligt langs de L206.

Tekst en foto’s: Johan Van der Vloet