‘Er zou weinig van mij overblijven indien ik alles moest afstaan, wat ik aan anderen te danken heb.’ Catherine Delneste blikt terug op haar creatief project rond Leven en/of dood.
Het viel me op: drie jaar in drie dagen. En dus zocht ik naar de betekenis van het getal 3 in de numerologie: “Jouw unieke energie is verbonden met het getal 3, de geest, de creatieve en emotionele expressie. Je bent een expressieve, originele denker en vaak kunstzinnig aangelegd. In balans ben je inspirerend, communicatief, zorgend en sociaal. Je houdt niet van routinewerk en vaak werk je het beste alleen. Je bent zeer vrijheidslievend. Het getal 3 staat ook voor het kind, voor spelen en voor creativiteit. Je kunt sterk worden geïnspireerd waardoor creativiteit op elk gebied kan ontstaan. Je hebt een aantrekkelijke en warme energie waarbij anderen zich snel thuis voelen. Op je best kun je anderen inspireren en aanmoedigen op hun levenspad. Maar in jou schuilt ook een kunstenaar en alles op het gebied van creatieve expressie en communicatie past goed bij jouw levensbestemming.”
Op je best kun je anderen inspireren en aanmoedigen op hun levenspad.
En ja, het is deze energie waarin ik mij volledig kan vinden en die het evenement Leven en/of dood – Polariteiten ontmoeten elkaar heeft gekleurd. Drie jaar heb ik met vallen en opstaan aan dit project gewerkt. De vruchten daarvan mocht ik plukken tijdens de driedaagse tentoonstelling. Ik ben zo dankbaar en ontroerd. Ik ben fier en blijf er tegelijk nederig bij.
Een zevenhonderdtal dankbare bezoekers konden tijdens het evenement genieten van een pauze in onze stressvolle en hectische maatschappij. Het was mooi om te ervaren welke warme, stille, rustige, intieme, eerlijke en open sfeer er heerst wanneer mensen zich verbinden in dat kwetsbaar en universeel thema van Leven en Dood. De magische sfeer van de Sint-Baafsabdij speelde daarin zeker een grote rol. Kunst en creativiteit inspireert, ontroert, raakt en geeft uiting aan niet uitgesproken woorden en gevoelens. Gedeelde schoonheid laat ons het leven weer voelen.
Het was mooi om te ervaren welke warme, stille, rustige, intieme, eerlijke en open sfeer er heerst wanneer mensen zich verbinden in dat kwetsbaar en universeel thema van Leven en Dood.
Dit wil ik zeker onderstrepen: alleen besta ik niet. Vanaf het begin van dit project is ieder mens en elke organisatie een belangrijk deeltje geweest van het geheel. Zovele (onzichtbare) mensen – hoe klein of groot de inbreng ook was – hebben mij vertrouwd, gesteund en gedragen. Samen kunnen we zoveel realiseren. Dit citaat van Johann Wolfgang von Goethe vertaalt mijn dankbaarheid: “Er zou weinig van mij overblijven indien ik alles moest afstaan, wat ik aan anderen te danken heb.”
Hoe iemand anders het evenement heeft ervaren, geeft mij bevestiging. John Vandaele, voorzitter van de Buren van de Abdij en één van mijn belangrijke partners, sprak deze dankbare woorden: “Als Buren van de Abdij is het altijd een beetje afwachten wat er van een nieuwsoortig project gewordt dat we aanvatten met een nieuwe partner. Dat was ook het geval met Leven en Dood. Het project werd groter dan gepland, onder het niet aflatende enthousiasme van Catherine Delneste en haar mensen. Onze begeleider van het project, Jan Vandemeulebroecke, bracht ons daar van tijd tot tijd verslag over uit. Soms vroegen we ons af of het niet te groot werd, of Catherine en wij samen het wel zouden kunnen dragen. Geleidelijk werd ook Historische Huizen meer bij het project betrokken.
De aanwezige plastische werken waren van een hoogstaand niveau en werden op een heel mooie manier ingepast in de architectuur van de abdijrefter. De meer theatrale events voegden er stuk voor stuk iets aan toe.
Uiteindelijk zijn we erg te spreken over het geleverde werk. De aanwezige plastische werken waren van een hoogstaand niveau en werden op een heel mooie manier ingepast in de architectuur van de abdijrefter. De meer theatrale events voegden er stuk voor stuk iets aan toe. Luis Marquez was zijn gewone speciale precolombiaanse zelf. Het gebeuren op zaterdag sprong er, wat mij betreft, uit met de prachtige samenwerking tussen het koor Pantharei, de moderne dansers (Siri Clinckspoor en Saho), de woordtussenkomsten (Esther Celina), de tabla’s van Leen Minten, de ritueelbegeleider (Peter Doll), de rouwclown (Peter Leeman)… een concept en organisatie van Catherine Delneste en een productie op niveau speciaal voor dit project gemaakt. En opnieuw sterk inspelend op de ruimte: hoe het koor murmelde in de refter, is hen nog maar zelden voorgedaan. Chapeau!
Ook de workshops van Kristin Verellen (We have the Choice), vzw de Wilde Vlechten/Doek (wie is er bang van Fatima Sultan), de lezing van Lieve Willems (SamenLeven) en de theatermonoloog van Walt Bosmans verdienden hun plaats op een driedaagse over Leven en Dood. Kortom, ik kan alleen maar mijn waardering uitspreken voor de energie die je hierin hebt gestoken, de kwaliteit die werd geleverd, en de vlotheid van de organisatie. Meerdere mensen spraken me er ook over aan: dat we weer zo’n mooi event op deze mooie plaats hadden gerealiseerd. Dit was dus win-win. Het past mij natuurlijk om ook de inzet van de vele Buren, in de eerste plaats Jan Vandemeulebroeke, maar ook Philip, Elza, Eva en de overige medewerkers te honoreren. Evenals hun flexibiliteit om de niet geplande omvang van het gebeuren mee te dragen.”
Dank aan stad Gent voor de subsidies, dank aan alle partners, mijn mediapartner MagaZijn, de kunstenaars, de vormgevers, de sponsors, de organisaties, het werk van de vele (onzichtbare) mensen, de vrijwilligers, vrienden en kennissen… om van een levenswerk een realiteit te maken.
Tekst: Catherine Delneste
Lees ook ons MagaZijn-interview met Catherine!
