Je kunt hem uiteraard echt opeten en hij is overheerlijk… Maar er is iets heel bijzonders met deze fruitsalade: elk ingrediënt verbeeldt een element uit het levensverhaal van psychiatrisch verpleegkundige Judith Bogdanow. Ze nodigt je uit mee te schillen, te  snijden, gekneusd en weer heel te worden.

Zolang ik mij kan herinneren heb ik het gevoel dat ik een walnoot ben. Mijn stamboom hangt er vol van. Zo ver ik kan zien tussen de bladeren: overal rondom mij walnoten in hun bolster. Vooruitzicht voor een walnoot: veel kans om gekraakt te worden… En dat gebeurt met ieder van ons. Walnoten kunnen elkaar kraken: de harde kraakt de zachtere. Ik vermoed dat ik een erg zachte noot ben. Zo’n leven kan ik op een bepaald moment niet meer aan. Ik laat het los, diep vallend, biddend dat mijn notenleven zou stoppen. Tot mijn grote teleurstelling land ik nog meer gekneusd op aarde. Mijn toch al dunne schil ligt er half af en tot overmaat van ramp zie ik rare kronkels. ‘Oh my God, nu ga ik helemaal nuts,’ denk ik.

Ik lig daar een tijd stilletjes te marineren, zwaar en plakkerig (walnoot in honing en karwijzaad). Kan alleen maar toekijken op het leven rondom mij, vraag me af of ik in al mijn nietszeggende saaiheid iets had kunnen betekenen. Plots word ik opgetild. Mijn laatste restje schil wordt er afgerukt, alle vreemde kronkels geprakt. Daar lig ik, onherkenbaar. Alleen een subtiel nootaroma stijgt nog op uit mijn resten. Dat gaat hoger dan de hoogste notenboom ooit kan reiken.

En dan komen alle kleuren van de regenboog: een studie die bij mij past (‘appèl-zien’), mijn eerste man-go, onze bosbesjes van kindjes, wat ontbolsterde familieleden, vrienden en collega’s, hier en daar een grappige ananas of een groene kiwi, bewoners van de dienst waar ik werk (soms fram-boos, soms aard-blij), mijn tweede man-darijn met zijn druifjes van kindjes. Zo gaat het maar door.

En ja hoor, soms zie ik mijn peren. Maar een nieuwe kracht kwam met mij mee uit mijn schil en mengt zich met die bonte wereld. Daar pas ik eigenlijk bij alle smaken, zelfs bij bitter en zuur (pompelmoes, limoensap en -zeste) en zelfs bij groenten, kruiden, vlees en vis. Ik probeer wat hobby’s en vind rust in meditatie, twee katten en een tuin (met notenboom) en passie in koken, tekenen, schrijven en rollercoasters (passievrucht).

Er komt volheid en pit in mijn leven (zonnebloempitten geroosterd in walnootolie met kaneel), van een zee van vlammen en vuur (geflambeerde Drambuie en red hot chili pepperpoeder) tot de magie van tedere zachtheid (pruim, banaan en een grote witte veer meringue verkruimeld).

Ideeën dwarrelen als frisse, groene blaadjes op mij neer (citroenverbena en dragon). Inspirerende boeken, cursussen en reizen kunnen er nog schepjes bovenop doen (yoghurt, slagroom of chocoladesaus).

Kers op de sla is dat iedereen mee kan eten van wat we samen maken. Zoek voor het scheppen geen grote lepel: je schept best met eigen handen. En als je geen meringue vindt in de vorm van een grote witte pluim, dan maak je die gewoon zelf.

Smakelijk eten. Heb jij zin?
Ik, samen met iedereen en alles wat ik ooit ben tegen gekomen

Judith Bogdanow

Voet-noot: Ik ben een noot geworden die niet meer zo bang is om gekraakt te worden, want juist gekneusd en verstrooid komt het beste in een noot naar boven…

Judith maakte deze fruitsalade voor ons klaar tijdens een ZinVindingsTraject van Samana. Ontdek hier meer over onze ZinVindingstrajecten!

Foto’s © Johan Van der Vloet
Coverfoto rv © pixabay

Boeiend artikel? Help ons zin te geven en te delen door lid te worden van MagaZijn: klik hier en sluit je aan bij het MagaZijn van de zin!