De blinde terreur van 22 maart met onschuldige slachtoffers is verbijsterend. Het doet onze mens- en wereldbeelden daveren. Verstand en rede verliezen hier elke grip. Wat moet je dan?
MagaZijn verzamelde 9 uitspraken van de voorbije dagen. 9 woorden van hoop midden in het onvatbare.
1. Rechtkrabbelen
‘Nu lijkt het alsof de bodem vanonder onze voeten is weggeslagen. En toch zijn er ook meteen tekenen van hoop: de Brusselaars, dat verduivelde, bonte allegaartje van mensen dat van overal en nergens komt en hier neergestreken is, laten zich niet kisten en beginnen met krijtjes boodschappen van hoop te tekenen voor de Beurs. Net nu wil ik de hoop op een betere wereld niet laten varen… Ik wil het uitschreeuwen: zie elkaar graag, probeer begrip te tonen, mild te zijn, minder opgejaagd, leef verdomme gewoon als opgevoede mensen samen. En daarom krabbel ik recht en wil ik blijven vechten tegen de angst die nu ergens in ieder van ons zit. Hoe naïef het ook mag klinken, net nu wil ik de hoop op een betere wereld niet laten varen, al zie ik zelf amper het begin van een oplossing.’
Ellen Maerevoet, eindredacteur deredactie.be Lees hier de volledige tekst.
2. Geweld zonder toekomst
‘Aan de vorige terreurgolven kwam steevast een einde… Ook de huidige terreurgolf zal vroeg of laat op haar grens botsen. Wanneer dat is, hangt mee af van de manier waarop wij reageren. Net als in het verleden willen de terroristen angst en ontreddering zaaien, in de hoop dat de overheden overreageren en zij daardoor nieuwe rekruten kunnen werven. Hoe gevaarlijk de huidige golf aanslagplegers ook moge zijn, door de gruwel die zij veroorzaken in de straten van Ankara en Istanbul over Raqqa en Mosoel tot Brussel, zullen zij verder afglijden tot wat ze in werkelijkheid zijn: een gewelddadig randverschijnsel zonder toekomst.’
Rik Coolsaet, hoogleraar internationale politiek UGent (Opinie in De Standaard van 23 maart)
3. Het goede zal overwinnen
‘Deze gebeurtenissen, hoe verschrikkelijk ook, mogen niet enkel een bron van angst, verwijdering en haat zijn. Eigentijds maar tegendraads blijven we – ook vandaag – geloven in een vreedzame wereld, een wereld waar medeleven, verbondenheid en dialoog zullen overwinnen. Wanneer we deze boodschap niet meer omhelzen en uitdragen, heeft het terrorisme pas echt gewonnen… We vragen jullie om de moed niet te verliezen, en om te blijven geloven dat het goede uiteindelijk zal overwinnen – en vooral ook om deze boodschap in onze scholen te laten weerklinken.’
Lieven Boeve, directeur-generaal Katholiek Onderwijs Lees hier de volledige tekst.
4. Front vormen tegen geweld en terrorisme
‘Het Executief van de Moslims van België (EMB) veroordeelt met klem en zonder voorbehoud de aanslagen van 22 maart) daden van extreme wreedheid tegen onschuldige burgers. Het EMB betuigt zijn deelneming voor de slachtoffers aan hun dierbaren, en wenst sterkte toe aan de gewonden. Deze dramatische gebeurtenissen, in het hart van Europa, bemoeilijken de inspanningen van de maatschappij, van het EMB en van de ganse moslimgemeenschap van België in het kader van het harmonieuze samenleven. Daarom roept het EMB, in naam van alle moslimburgers, op tot eenheid en tot eensgezindheid om een front te vormen tegen geweld en terrorisme.’
Salah Echallaoui, voorzitter EMB
5. Vloek dat het kraakt, maar laat de haat niet regeren
‘We mogen boos zijn, razend zelfs. We mogen verdrietig zijn, diepbedroefd, zwaar aangeslagen. We mogen ons vertwijfeld afvragen waarom mensen in staat zijn andere mensen zoveel gruwel aan te doen. We mogen vloeken dat het kraakt. Laat ons echter niet angstig leven, want dat is precies wat de daders willen. En laat in geen geval de haat regeren, want dan verloochenen we alles waarin we geloven. De gebeurtenissen van 22 maart kunnen we niet uit onze geschiedenis wissen, maar onze toekomst hebben we nog steeds in handen. Zolang er mensen zijn, zal er lijden zijn, maar Jezus leerde ons dat het lijden niet het laatste woord krijgt. Dat is net de essentie van Pasen, feest van hoop. Het is in extreme omstandigheden dat we zelf de kans krijgen om kinderen van de hoop te zijn.’
Luk Vanmaercke, hoofdredacteur Kerk en Leven Lees hier de volledige tekst.
6. Wij zijn één
‘Alsjeblief, leg de schuld niet bij mij of mijn moslimbroers of zussen, alsjeblief, wijs mijn geloof niet met de vinger, alsjeblief, kwets ons niet méér dan we al zijn. Mogen de slachtoffers rusten in vrede. Moge God de pijn van hun naasten verlichten. Moge God alle Belgen beschermen, moslims of niet. Wij zijn één. We zijn sterk en horen samen zoals de vingers van 1 hand.’
Nisrine El Haddadi, moslima en studente rechten. Lees hier haar volledige brief op deredactie.be
7. Toon je menselijkheid
‘Het zou formidabel zijn, moesten we de generositeit van vandaag in Brussel, de menselijkheid en hulpvaardigheid kunnen vasthouden. Menselijkheid is net wat de terroristen willen vernietigen, maar menselijkheid is ook meer dan een terugkeer naar de Brusselse terrasjes. Het gaat om kleine dingen: een hulpbehoevend persoon helpen opstappen op de trein, even een praatje maken met de eenzame man op een bank, met de donkere vluchteling die stilzwijgend door de straat van je dorp wandelt, bijspringen op de school van je kinderen. Dat zou een krachtig signaal zijn. Pas door zelf menselijkheid te tonen, kan je het ook eisen van anderen en behoud je het moreel gezag om op te treden tegen mensen die onze samenhang willen verzwakken.’
Jonathan Holslag, docent internationale politiek VUB Lees hier de volledige tekst op Knack.be
8. Zal morgen de liefde op de voorpagina’s staan?
‘Rachida Lamrabet brak een lans voor meer journalistiek over liefde. Het is blijven plakken. ‘Kunnen we met ons gebroken hart ook praten over de liefde? Een liefde die in staat is om iets te veranderen? Hebben wij het in ons om de hemel te stichten? En waarom staat de liefde nooit op de eerste pagina van de kranten, staat ze er eigenlijk helemaal niet in? Of toch veel te weinig? Het is dat de liefde nooit spectaculair kan uitpakken met alarmerende cijfers en statistieken wellicht.’
Zal morgen liefde op de voorpagina’s staan, vraag ik me af. En vooral, zal die sterke doch frêle emotie partij zijn voor het geweld van het zwaard en het antwoord van de wet dat wellicht niet op zich zal laten wachten? … Er zijn altijd dingen die aan onze controle ontsnappen, er zijn krachten waar wij geen invloed op hebben en de enige manier om die het hoofd te bieden is door er te zijn voor elkaar, door voor elkaar te willen zorgen.’
Stefaan Anrys, redacteur MO-magazine Lees hier het volledige artikel op MO.
9. Stil met al mijn liefde voor Brussel
‘Samen zullen we radicale oplossingen moeten bedenken voor dit blinde geweld. Aan de angst en haat mogen we niet toegeven, als we dat doen, hebben de extremisten gewonnen. We moeten vandaag meer dan ooit bruggen bouwen en verbinden. Waarden die voor ons zo belangrijk zijn, moeten we opnieuw naar waarde schatten: democratie, openheid en menselijkheid. En duidelijk stellen: aan deze waarden wordt niet geraakt. “Want alles van waarde is weerloos” (Lucebert). Maar vandaag ben ik stil met al mijn liefde bij Brussel.’
Yamila Idrissi, Vlaams parlementslid Lees hier haar opiniestuk in de Morgen.
Bekijk ook ons dossier geweld(loos).
Tekst: Johan Van der Vloet
