In zin en onzin werpen we niet zonder ironie een blik op de werkelijkheid van alle dag, met zijn vanzelfsprekendheden die plots minder vanzelfsprekend lijken. Deze keer out onze hoofdredacteur zich over zijn guilty pleasure: reclameblaadjes en zijn afschuw voor rode stickers. Hij verantwoordt dit op onverwachte wijze. Zin of onzin? Laat het hem weten!
Ik zal het maar bekennen: ik hou van reclameblaadjes. In deze tijd waar je in een straat aan de rode sticker geen reclame kunt zien waar weldenkende en ecologisch verantwoorde lieden wonen, zal de passant aan mijn huis deze indruk niet hebben. Soms proberen mijn huisgenoten mij te verschalken en plakken ze dat rode ding op de brievenbus. Gelukkig kan ik het elke keer weer afpellen.
Voor die bezorger zijn die rode stickers telkens moraliserende afwijzingen van zijn doel: zoveel mogelijk blaadjes kwijtraken.
Voor die guilty pleasure heb ik een huizenhoog humanitair motief: ik heb medelijden met de – vaak zwarte – medemens die met een boodschappentas op wielen uit oma’s tijd rondtrekt met reclameblaadjes. Voor die bezorger zijn die rode stickers telkens moraliserende afwijzingen van zijn doel: zoveel mogelijk blaadjes kwijtraken. Die lui worden nu eenmaal per stuk betaald. Ze wagen hun leven om ons die dingen te bezorgen.
Ik kan het weten: in een ver verleden heb ik het ook eens geprobeerd. De mensen waren toen wel anders: ze zaten te wachten op de blaadjes. Als je het waagde iemand over te slaan, werd je achtervolgd en belaagd. Tegelijk was je niet welkom. De keren dat een hond de reclamedingen verscheurde nog voor ze goed en wel in de bus zaten, staan me bij nacht en ontij nog scherp voor de geest. Ik heb dus diep respect en een intens medelijden met de bezorgers. Niet alleen dreigt hun asielaanvraag geweigerd te worden, nee, we doen er een schepje bovenop door die nijdige rode stickers.
Honderden mensen maken speciaal voor mij een uitgelezen selectie uit hun aanbod.
Ik heb nog een tweede argument van hoogst humanitaire aard: ik voel me vereerd door zoveel aandacht. Honderden mensen maken speciaal voor mij een uitgelezen selectie uit hun aanbod. Elke week geven ze het beste van zichzelf door foto’s van hun producten te maken en ze dan ook nog eens voor vrijwel niets te koop te stellen. 2+1 gratis en dat soort dingen. Wie daar nee op zegt, is toch een onmens, zeg nu zelf?
Als u nu nog niet naar de postbus gerend bent om die discriminerende, ondankbare sticker weg te halen, bent u een harde.
MagaZijn biedt je dit artikel gratis aan. Neem een kijkje op onze homepage en ontdek wat MagaZijn je te bieden heeft.
Wil je ons steunen? Ga dan naar de ledenmodule en wordt voor slechts €19,50 lid!
